Vrijdag 13 november Pura Tanahlot en Kuta

Gisteren hebben we besloten met een taxi naar Tanahlot en Kuta te gaan. Precies om 9 uur stond de taxi voor de deur.
We kwamen in de spits terecht en over 40 km hebben we anderhalf uur gedaan, maar het resultaat mocht er zijn.

De tempel staat op een rots vlak voor de kust. Als het eb is kun je er komen via de rotsen, maar toen wij er kwamen was het vloed. We stonden op de rotsen te kijken toen er opeens een gigantische golf zeewater over de rotsen kwam. Gerard zijn broek nat en mijn wandelschoenen en sokken ook helemaal zeiknat. Was wel lekker fris.

In de grotten bij de tempel leven heilige slangen. De tempel dateert uit de 16e eeuw. 15 Jaar geleden stonden er nog geen souvenierwinkeltjes en hoefde je geen entree te betalen. Nu moet je je door vele straatjes met winkeltjes worstelen voordat je bij de Tanahlot komt. Het is wel een geweldig mooie tempel, jammer dat we er niet op konden. In de tempel schijnt er ook een bron met zoet water te zijn terwijl het in zee ligt.

Teruggekomen bij de parkeerplaats stond onze taxichauffeur op ons te wachten om ons naar Kuta te brengen. Therese wilde kijken of er bij Matahari (een groot warenhuis) geurtjes te krijgen waren. Daar zouden ze de originele geuren hebben maar door heel Indonesie is alleen maar nep te koop. Gerard wilde graag het Rockcafe zien.
We werden bij Matahari afgezet maar verrekten van de honger. Op zoek naar een pizzeria liepen we langs het Rockcafe en langs het strand waar een heel lange muur staat. Langs de kant van de weg zie je overal op Bali rijen met scooters en bromfietsen staan, allemaal in dezelfde houding haha. Het was gigantisch druk in Kuta en niet zo leuk maar we hebben een heerlijke pizza gegeten.
Daarna teruggelopen naar het Rockcafe dat volgens Gerard veel kleiner was dan in zijn herinnering en het was compleet leeg. Er zat of liep niemand, ook in de winkel niet.
Na het Rockcafe zijn we teruggegaan richting taxi. De man had het bloedheet en was blij dat we terug waren. Hij heeft ons teruggebracht. We reden langs allemaal rijstvelden (etages) waar de rijst al geoogst was. De vorige velden die Karin ons had laten zien waren nog groen. Het meeste werk wordt door de vrouwen gedaan. De mannen ploegen (met of zonder os), de vrouwen zaaien, planten en oogsten de rijst 2 of 3 maal per jaar. Ze snijden de halmen op 10 cm boven de grond af en slaan de padikorrels van de halmen af. Ze dragen de rijst in manden van het veld af en dat is rond de 40 kilo. Arme vrouwen.
Waar mijn ouders en broers vandaan komen in Wageningen Suriname werd alles met grote machines gedaan o.a. combines.
We zagen ook mannen die een greppel moesten graven (misschien voor de riolering). Ze werkten met houwelen en schoppen, geen machines. Zwaar werk waar ze maar tussen de 50000 en 100000 roepies per dag mee verdienen. Ze hebben allemaal ook nog warme kleren aan want ze willen niet donker worden door de zon. Vanmorgen zag ik ook een meisjes van een jaar of 3 dat een dikke winterjas aanhad. Blijkbaar zijn ze het gewend. Ik denk dat wij gesmolten zouden zijn.

Tegen 3 uur waren we terug bij het hotel. We hebben wat bij het zwembad gehangen, gedoucht en jawel......siësta.
Om een uur of 8 zijn we bij een pizzeria gaat eten die Ilona en Monique heel erg lekker vonden. (Van vanmiddag was lekkerder).
Opeens rende Therese weg en ik zag dat Karin daar stond. Wij vinden Karin beide een topvrouw. Ze zei dat ze van plan was om morgen nog bij ons langs te komen voordat we vertrekken.