Zondag 18-10-15 Oerang Oetans
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Therese
19 Oktober 2015 | Indonesië, Bukit Langa
Om half 2 gingen we daar weer vandaan want we moesten om 2 uur bij het hotel zijn om de trek te ondernemen om de oerang oetangs te zien. Voordat we in het nationale park waren moesten we met een rubber boot de rivier over. Daarbij werd een lijn gespannen over de riviet en trok men de rubberen boot naar de andere kant en dat was best wel heftig op deze snelstromende rivier. Het was een zware wandeling met 400 treden bergopwaarts zodat we op een plateau uit zouden komen waar we misschien de oerang oetans zouden zien.
We waren nog maar net boven aangekomen en we hoorden al geritsel in de bomen. Toen ik goed keek zag ik in levende lijve een enorme oerang oetang met haar jong. Ik was helemaal overrompeld door dit moois want ik had het wel gehoopt maar niet verwacht dat we ze te zien zouden krijgen. De hele groep was in extase en de gids verzocht ons om niet te dicht bij deze aap te komen, want ze konden agressief zijn, zeker als ze een jong bij zich hebben. Als je dit gezien hebt dan vergeet je dat nooit meer. Dit zal ongetwijfeld één van de hoogtepunten zijn van onze reis.
De gids maakte een bepaald geluid en korte tijd later kwam er nog een paar oerang oetans aan. Eentje was heel vriendelijk zei de gids. Die was voor ons aan het poseren.
Er leven in dit gebied nog zo'n 7000 exemplaren en leven vrijwel allemaal solitair. Het mannetje verlaat 4 maanden na de geboorte het vrouwtje en zij verzorgt het jong nog zo'n 7 jaar. De vrouwtjes kunnen ongeveer 3 jongen in hun leven voortbrengen. De 1e vanaf hun 15e en ze worden zo'n 25 jaar.
De oerang oetans maken 2 à 3 nesten per dag, steeds weer op een andere plek waar voedsel te vinden is. Het nest bestaat uit een paar takken en voor de nacht maken e er één hoog in de bomen.
Toen we een uur of 5 terug waren in het hotel stond er een jongen die onze modderige schoenen schoonmaakte, uiteraard tegen betaling. De meeste van de groep wilden buiten de deur gaan eten maar het begon ineens heel hard te regenen, dat zelfs overging in zwaar onweer, waarbij de stroom uitviel. De helft van het personeel ging naar huis. Ze waren allemaal zo bang omdat in 2003 een ramp gebeurd is. Door de zware regenval had zich een meer gevormd boven in de bergen wat ineens doorbrak en een enorme vloedgolf de rivier op kwam en alles verwoestte dat naast de rivier stond. Daarbij zijn ruim 500 mensen omgekomen.
Gelukkig zat onze kamerdeur op een verhoging, want voor ons "platje" stroomde een riviertje.
-
19 Oktober 2015 - 13:47
Wilma:
Lieverds, heb net jullie paar laatste reisverhalen gelezen!Wat een tegenstelling
op jullie trip. Van enge hangbruggen en bloedzuigers tot olifanten wassen en
oerang oetangs in het wild!Dat zal zeker iets zijn dat je nooit vergeet.
Veel liefs van ons beiden -
19 Oktober 2015 - 14:09
Sandra:
weer zo'n mooie trip! Wat gaaf om de orang-oetangs in het echt te zien. Je moet er wel iets voor overhebben--400 treden bergopwaarts, pfff. Gelukkig dat jullie fit zijn en wel iets gewend zijn, de 4-daagse in Nijmegen maar toch. Jullie krijgen een bere conditie zo!
Gelukkig heeft de ramp van 2003 zich niet herhaalt! -
19 Oktober 2015 - 16:18
Lineke:
Wat mooi zeg. Echt iets om voor altijd in je hart te sluiten. Dit is zo.n bijzondere reis . ik weet zeker dat er nog vaak door familie en vrienden over gesproken zal worden.
Liefs lineke -
19 Oktober 2015 - 16:34
Henny:
mooi verhaal. je moet idd. een goeie conditie hebben om dit alle aal te ondernemen. -
19 Oktober 2015 - 16:50
Ans :
Jeetje wat zal dat mooi geweest zijn om te zien die orang-oetangs met jong geweldig Gerard dat blijf je echt je leven lang bij !!Zeker een hoogetepunt !! Foto's waren ook weer leuk het eten zag er ook lekker uit !!Nou moppies geniet maar verder met deze enerverende reis !! Liefs Ans en JP -
19 Oktober 2015 - 20:36
Frans:
Ik, mijn fout. Ik kijk eerst naar de foto’s.
Had Geertje al gezien in de stoel van de Sultan (die even was plassen) en in een rokje, maar nu zie ik hem in een boom hangen terwijl hij een banaantje naar binnen werkt.
Lees ik het verhaal, blijkt het helemaal Geertje niet te zijn!!! Sorry.
Maar jeetje, ik vond onze excursie in Suriname al een belevenis, maar “this is a different koekie”.
Ongetwijfeld zullen het allemaal mooie herinneringen zijn (zoals anderen steeds zeggen), maar jullie herinneringen worden inmiddels teveel om door “mijn” hersens vast te kunnen houden.
Als door het verschuiven van de continenten Indonesie onder de kust van Spanje komt te liggen ga ik er ook eens naartoe.
Wens jullie nog heel veel “plezier”, maar kom vooral veilig thuis.
-
20 Oktober 2015 - 18:26
Don & Kirs:
Dat ziet er fantastisch uit!!! Veel plezier nog daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley