Woensdag 4 november Ijen

Gerard
Woensdag 4 november beklimming van de Ijen
We zijn om half 5 vertrokken met 3 jeeps naar de vulkaan de Ijen. Therese ging niet mee omdat deze tocht te zwaar was voor haar. Veel as en stof betekent nog meer benauwdheid.
Aan de voet vd Ijen kregen we onze ontbijtbox. De doos was prachtig maar de inhoud was niet te eten. Ik heb wel alles opgegeten omdat deze dag zwaar zou worden. Daarna begonnen we aan de beklimming, ca 3 km lopen steil omhoog in rul lavazand. Onderweg kwam ik verschillende zwaveldragers tegen. Deze mensen brengen zwavelbrokken vanuit de mijn in de vulkaankrater naar boven en weer naar beneden. Ze dragen 60 tot 80 kilo zwavel op hun nek. Sinds verleden jaar hebben de meeste een soort karretje, waarmee ze nu wel max 150 kilo mee kunnen nemen naar beneden. Deze mensen verdienen ongeveer 900 roepie voor dit zware werk, omgerekend ongeveer 60 cent per kilo. Door dit zware werk en de zwaveldamp worden deze mensen ook niet oud.
Na ongeveer 1 1/2 uur klimmen kwam ik boven bij de kraterrand. Dit was indrukwekkend omdat zich een groot meer had gevormd in de krater, blauw van kleur. Je zag het meer niet goed omdat de vulkaan rookte; hij is actief. Daarna ben ik nog naar de top van de berg gegaan die op zo'n 2500 meter hoogte lag. Daar had ik een fantastisch uitzicht over de vulkaan en andere bergen. Ik heb hier zeker wel een half uur gezeten om van dit moois te genieten. Daarna ben ik weer naar beneden gegaan en om 10 uur was ik weer beneden bij de jeeps. Gewacht tot iedereen weer aanwezig was en naar het hotel gereden. Daar waren we tegen half 12.
Therese
We hadden tot half één om te douchen en de koffers in te pakken want dan moesten de kamers leeg zijn. Lekker met z'n allen geluncht en om half twee de bus in richting Bali.
Na ongeveer een half uur waren we bij de veerboot. De chauffeur moet hier "corruptiegeld" betalen zodat onze paspoorten niet gecontroleerd zouden worden. Dat zou enorm veel tijd in beslag nemen. Op de boot werden we meteen belaagd door verkopers met brillen, horloges, schroevendraaiertjes (om de net gekochte bril weer vast te schroeven denk ik) en Gerard en ik hebben maar een bril gekocht. Karin had verteld dat je hier een zonnebril moest opzetten en een pet én je goed insmeren. Wij dus ieder een bril.
De vaart zou ongeveer een half uur duren en het was er smerig op de boot met kapotte stoelen, roest, lawaai van muziek enz enz. WC was onbegaanbaar!!! Aan de overkant moest de chauffeur weer "corruptiegeld" betalen om door te mogen rijden.
Het is op Bali één uur later. We rijden onder een brug door van slagen met een drakenkop. Dit is om de mensen die Bali binnen komen te laten weten dat de balinezen beschermd zijn tegen kwaad dat de mensen misschien willen aandoen.
We rijden door een nationaal park en zien verschillende apen. We rijden richting Lovina.
Onderweg zie je bij elk huis, elke winkel of restaurantje een tempeltje. Hier wordt elke dag geofferd, meestal franchepanibloemen (wit, roze of geel). De taak van de vrouwen is om veel bloemen in de tuin te verzorgen omdat e minimaal 2 x per dag offeren. Francipanibloemen zijn eendagsbloemen, maar blijven nog lang goed. Ze worden ook veel bij een dode of begraafplaats gebruikt om de stank weg te houden. De witte ruiken het sterkst,
Er heerst hier hindoeisme, boedisme maar ook daarnaast veel animisme (geloof in natuurlijke krachten, geesten, bomen enz). Ze bekleden beelden meestal met een soort sarong. Zwart/wit geblokt kleed is de scheiding tussen goed en kwaad.
Vrouwen die naar de tempel gaan dragen een jasje met daaronder een sarong en dit wordt gescheiden door een lint om hun middel; scheiding tussen rein (bovenlichaam) en onrein (onderlichaam). Er heerst hier ook veel geloof in black magic maar daar praat men hier nooit over. Vroeger waren hier veel koninkrijken maar toen de nederlanders hier binnen vielen hebben ze massaal elfmoord gepleegd. Eerst de vrouwen en de kinderen en dan sloegen de koningen de hand aan zichzelf.Er is nog één gemeenschap over maar die zonderen zich af en willen niets met toerisme te maken hebben. Ze willen er ook niet voor werken en zijn zeer arm.
Karin vertelt zoveel onderweg in de bus, maar voor nu is het genoeg. We gaan proberen foto's te plaatsen.