Dinsdag 27 oktober Paleis van de sultan

Yogya is met zijn oude tempels, paleien, btikateliers, gamelan, dansen en wajangvoorstellingen een paradijs voor cultuurliefhebbers. We gingen vanmorgen een toer maken met betjha's (fietstaxi's). We gingen als eerste naar één van de grootste bezienswaardigheden, het Sultanpaleis. We werden meteen belaagd door souveniersverkopers. We kregen een rondleiding van een nederlands sprekende indonesische die heel grappig deed en erg feminitisch was. Eéns in de 35 jaar is de sultan jarig en dat was toevallig vandaag. Hij heeft 3000 vrijwilligers die daar geduldig op de grond zaten te wachten op orders van de sultan. Elke vrijwilliger heeft een kris. Dit is een soort dolk en het symbool van mannelijkheid en één van de belangrijkste bezittingen van een man. De kris heeft een ereplaats in de woning, wordt behandeld met geparfumeerde oliën, bewaard in zijde of fluweel en gaat over van vader op zoon.
We hebben diverse vertrekken gezien waaronder de troonzaal en een aantal verblijven waar verzamelingen waren ondergebracht van verschillende sultan.
De huidige is monogaam en heeft 5 dochters en het probleem is nu wie de opvolger moet worden. Hij heeft geen zoon en de bevolking wil dat hij met een tweede vrouw een zoon makt, maar zoals gezegd is hij monogaam.
Het is een prachtig complex en er werd ook een gamelan voorstelling gegeven (traditionele muziekinstrumenten).
Hierna gingen we naar het Waterpaleis, onderdeel van het Kraton. Dit was een complex van de sultan waar zijn medewerkers woonden en er was een ondergrondse moskee. Het was een dorp op zich met heel smalle straatjes en heerste een serene rust midden in de hele drukke stad.
Daarna gingen we weer met onze eigen betjha naar de vogeltjesmarkt. Hier waren heel veel kooien met vogels te zien maar er waren ook heel veel andere dieren zoals katten, honden, reptielen, vissen, apen, vliegende honden, katten en honden. Zelfs gekleurde kuikentjes, zielig. Er zaten heel veel vogels in één kooi. Er waren ook uilen in gevangenschap, o zielig en een eekhoorntje.
Van daar gingen we met de fietstaxi's naar een Batikatelier, Daar hebben we het hele produktieproces gezien.....echt monnikenwerk. De prijzen in de aangrenzende winkel waren erg hoog en niemand in de groep heeft iets gekocht.
Om half twee waren we terug in het hotel en zijn na een kwartiertje met een taxi naar de stad gegaan. Daar hebben we geluncht en zijn we op zoek gegaan naar een koffer want 2 van onze koffers hebben het gooi-en smijtwerk op de luchthavens niet overleefd,
Daar hebben we een heel grote koffer gekocht, hopelijk is dit genoeg voor al onze bagage.
Teruggekomen in het hotel hebben we lekker gedoucht en hebben vlakbij het hotel in een plaatselijke tent heerlijk gegeten. We besloten nog een ijsje te halen dat volgens Karin veilig was. Die ijsjes waren zo enorm groot maar je kon geen kleinere krijgen. De zaak is altijd tjokvol. Toen de man mijn 2 bolletjes ijs opschepte wilde hij er meer bij doen maar Therese riep...stop!!! De man begon te lachen. Met moeite kregen we het op.