Vrijdag 30 oktober naar Malang

Om 7 uur vertrokken richting Malang, Oost Java.Wij moesten met 2 kleine busjes de pas over en daar wachtte onze eigen bus ons op. De rit over de pas duurde ongeveer een half uur en de grote bus kon daar niet rijden, te gevaarlijk. Zware dag; hele dag bussen. Gelukkig hadden we een koffiestop om 9.15 om even de rug en de benen te kunnen strekken.
Onderweg zijn we gestopt bij een teakplantage waar vooral van de wortel schitterende meubels voor in de tuin werden gemaakt, maar ook mooie schalen en beelden. Prachtig. Ik mocht niets kopen van Gerard op straffe des doods, maar verschillende van ons hadden zo'n mooie schaal gejocht. Omgerekend maar een paar euro. Geen ruimte helaas.
We reden verder tot de lunch. Het was bloedheet inmiddels. Daar mochten we ook even de supermarkt in voor water of wat je dan ook wilde. Verder, in de bus was het lekker koel.
In Pintamasuk zijn we 0m 15.30 ff gestopt dankzij een zieke die nodig naar het toilet moest, maar meerdere van ons hadden deze stop even nodig. We waren op een marktje waar de rest nog even shopte of iets lekkers kocht. Na een kwartiertje móesten we verder omdat we anders midden in de spits aan zouden komen. Wij reden door een hele grote drukke stad Batu, een voorstad van Melang
Eenmaal in Melang reden we door een prachtige koloniale wijk met brede straten en palmbomen; net Spanje. Dee huizen werden bewoond door rijke mensen en om elk erf stond een metalen hek en vele hadden security. Het verschil tussen arm en rijk is hiet heel groot. We zagen onderweg een Holland Bakery shop met een molen bovenop.
We zijn gestopt bij toko Oen (hoe verzin je zo'n naam) waar je lekker gebak, koffie en thee kon kopen. Enkele van ons gingen naar de overkant waar een Mac Donalds was voor een vette hamburger en friet. In Toko Oen stonden foto's met nederlandse teksten.
Na ongeveer 3 kwartier gingen we verder naar Emy's guesthouse, tante Emy. Zij is nederlandse van indonesische komaf en we werden hartelijk verwelkomd. Die vrouw is vlgs mij al in de 80, runt het guesthouse en naait nog steeds batik kleren die in een winkeltje hangen. Enkele van haar personeelsleden praten ook een beetje nederlands en er waren vele oude van dagen die hier de meeste tijd verbleven, maandenlang.
Je kreeg daar een "thuisgevoel" alhoewel alles een beetje oud en versleten was maar de bedden waren goed en er was airco.
Morgen weer vroeg op