Zondag 8 november fietstocht
Door: Therese
Blijf op de hoogte en volg Therese
09 November 2015 | Indonesië, Ubud
Om 8 uur werden we door een busje opgehaald voor een fietstocht. We zouden boven op de berg naar beneden fietsen dus nauwelijks inspanning, alleen constant remmen. Echt iets voor mij.
We reden eerst ruim een uur naar boven waar een uitkijkpost was over 3 vulkanen, Klung Kung, Glanyar en Bangli. We hadden er een prachtig uitzicht onder het genot van een kopje koffie/thee en cake. Rechts van de 3 vulkanen zagen we nog een grote vulkaan maar er zat een meer tussen. De gids vertelde dat deze 3 en die grote rechts eerst 1 vulkaan waren men 6000 meter boven de zeespiegel was, maar door verschillende uitbarstingen ontstonden er 3 kleinere en 1 grote. De meest linkse en tevens de kleinste is in 2000 nog tot uitbarsting gekomen. Er was nog allemaal lava te zien dat met trucks afgevoerd werd. Ze bouwen er stevige huizen van. Het vulkaanwater wordt gebruikt voor de bevloeing van de rijstvelden.
Beneden bij het vulkaanmeer was een dorpje waar nog ruim 200 oorspronkelijke bewoners van Bali wonen. In dit Agadorp doen ze veel aan animisme en toeristen zijn er niet welkom. Zij willen ook niets met toerisme te maken hebben en bij de overige balinezen zijn ze niet geliefd. Ze zijn ook zeer arm. Als er een dode is wordt deze licht gebalsmend en in hurkhouding in een mand onder een speciale boom gezet totdat het lichaam helemaal verteerd is. Dan spreiden ze de botten uit op trappen en terreinen. Luguber.
Na dit gezien te hebben zijn we weer een stukje naar beneden gereden waar de fietsen op ons wachten. We moesten allemaal proefrijden, de zadels verzetten en kregen een uitleg over hoe de versnellingen werkten en dat je je handen contstant op de remmen moest houden en beide remmen tegelijk moest gebruiken want anders vloog je over de kop. Dit gebeurde al vrij in het begin met Ilona. Monique kon vanwege haar reuma de remmen niet meer goed inknijpen en stond ineens stil en Ilona botste tegen haar aan en ging over de kop. Ze hield haar camera vast maar was zelf helemaal geschaafd aan de rechterkant.
We stopten eerst bij een compound. Een compound, Een compound bestaat uit meerdere huizen bij elkaar, met een muur eromheen. De ouders en de zonen wonen op een hoger niveau uit respect. De zonen blijven daar wonen, de dochters verlaten het compound als ze getrouwd zijn. Als een zoon trouwt moet zijn vrouw daar komen wonen. Er wonen dus meerdere generatis bij elkaar. Meestal heeft ieder huis een eigen keuken maar er is ook een gezamelijke keuken waar de moeder vaak om 6 uur in de ochtend voor de hele dag eten maakt. Iedereen gaat eten wanneer hij honger heeft; nooit samen.
Er is altijd een familietempel in de compound waar de overledenen begraven worden. In het midden tussen de huien is ook een ruimte waar de doden opgebaard worden. Daar gaat niemand slapen maar als er een feest is gebruiken ze dat "bed" wel om eten enz op de zetten.
Het compound mag nooit verkocht worden want ze geloven dat ze dan hun voorvaderen verkopen. Het blijft altjd in de familie en gaat altijd over naar de jongste zoon. Deze mag hier nooit weg en moet zijn ouders verzorgen. We hebben daar 2 krasse oude dames gezien die manden enz aan het vlechten waren. Eentje was al in de 90.
Achter de keuken is er nog een flinke tuin met varkens en kippen. Het stonk er vreselijk maar we hebben het overleefd. De varkens krijgen de stam vd bananenboom te eten. Alles wordt gerecycled. Deze beesten zaten in ruime hokken en niet vastgebonden zoals we zo vaak hebben gezien hier. Er was ook een zwanger varken die lag ter afkoeling in een laagje (smerig) water.
Verder op de fiets en we stopten bij rijstvelden. Daar moesten we op smalle paadjes tussen de bewateringskanaaltjes balanceren en werd het één en ander verteld. Moeilijk om je evenwicht te houden maar blij dat het droog was anders waren we echt weggegleden. Het was inmiddels vreselijk warm geworden. De zweetdruppels liep iedereen over de rug. Alleen op de fiets kreeg je nog een beetje wind.
Na de rijstvelden daalden we verder af tot we bij een soort tempel kwamen waar een heel grote Banjanboom stond. De wortels waren zo groot dat je erin kon staan. De Banjanboom is een heilige boom maar bij ons gewoon een ficus. (Niet zo groot gelukkig!!!!).
Om een uur of 12 gingen we weer de fiets op (vreselijke fietsen met pijnlijke zadels) en het laatste stukje begon. We moesten als enige hindernis een stuk omhoog fietsen om op een brug te komen. Karin vertelde dat zij altijd naar boven liep. Nou, halverweg moest ik dat ook want mijn fiets stond gewoon stil. Veel te steil. Aaan de overkant van de brug stond het busje op ons te wachten. 4 Stoere mannen zouden nog een klein vervolg van de fietstocht maken. Dat was een half uur klimmen en dalen. Gerard was ook stoer en ging mee, maar de andere 3 waren getraind. Hij kwam kapot aan. Wij wachtten in een Eco restaurant op hen en hebben er heerlijk gegeten.
Eenmaal n het hotel douchen en slapen. Het was veel te warm om buiten te lopen. Rond 6 uur gingen wij pas weer naar buiten, pinnen, koffie kopen, wandelen en lekker gegeten. We waren vroeg terug zodat ik het verhaal van zaterdag er nog op kon zetten.
Morgen vertrekken we rond 9 uur naar Sanur, onze laatste bestemming
We reden eerst ruim een uur naar boven waar een uitkijkpost was over 3 vulkanen, Klung Kung, Glanyar en Bangli. We hadden er een prachtig uitzicht onder het genot van een kopje koffie/thee en cake. Rechts van de 3 vulkanen zagen we nog een grote vulkaan maar er zat een meer tussen. De gids vertelde dat deze 3 en die grote rechts eerst 1 vulkaan waren men 6000 meter boven de zeespiegel was, maar door verschillende uitbarstingen ontstonden er 3 kleinere en 1 grote. De meest linkse en tevens de kleinste is in 2000 nog tot uitbarsting gekomen. Er was nog allemaal lava te zien dat met trucks afgevoerd werd. Ze bouwen er stevige huizen van. Het vulkaanwater wordt gebruikt voor de bevloeing van de rijstvelden.
Beneden bij het vulkaanmeer was een dorpje waar nog ruim 200 oorspronkelijke bewoners van Bali wonen. In dit Agadorp doen ze veel aan animisme en toeristen zijn er niet welkom. Zij willen ook niets met toerisme te maken hebben en bij de overige balinezen zijn ze niet geliefd. Ze zijn ook zeer arm. Als er een dode is wordt deze licht gebalsmend en in hurkhouding in een mand onder een speciale boom gezet totdat het lichaam helemaal verteerd is. Dan spreiden ze de botten uit op trappen en terreinen. Luguber.
Na dit gezien te hebben zijn we weer een stukje naar beneden gereden waar de fietsen op ons wachten. We moesten allemaal proefrijden, de zadels verzetten en kregen een uitleg over hoe de versnellingen werkten en dat je je handen contstant op de remmen moest houden en beide remmen tegelijk moest gebruiken want anders vloog je over de kop. Dit gebeurde al vrij in het begin met Ilona. Monique kon vanwege haar reuma de remmen niet meer goed inknijpen en stond ineens stil en Ilona botste tegen haar aan en ging over de kop. Ze hield haar camera vast maar was zelf helemaal geschaafd aan de rechterkant.
We stopten eerst bij een compound. Een compound, Een compound bestaat uit meerdere huizen bij elkaar, met een muur eromheen. De ouders en de zonen wonen op een hoger niveau uit respect. De zonen blijven daar wonen, de dochters verlaten het compound als ze getrouwd zijn. Als een zoon trouwt moet zijn vrouw daar komen wonen. Er wonen dus meerdere generatis bij elkaar. Meestal heeft ieder huis een eigen keuken maar er is ook een gezamelijke keuken waar de moeder vaak om 6 uur in de ochtend voor de hele dag eten maakt. Iedereen gaat eten wanneer hij honger heeft; nooit samen.
Er is altijd een familietempel in de compound waar de overledenen begraven worden. In het midden tussen de huien is ook een ruimte waar de doden opgebaard worden. Daar gaat niemand slapen maar als er een feest is gebruiken ze dat "bed" wel om eten enz op de zetten.
Het compound mag nooit verkocht worden want ze geloven dat ze dan hun voorvaderen verkopen. Het blijft altjd in de familie en gaat altijd over naar de jongste zoon. Deze mag hier nooit weg en moet zijn ouders verzorgen. We hebben daar 2 krasse oude dames gezien die manden enz aan het vlechten waren. Eentje was al in de 90.
Achter de keuken is er nog een flinke tuin met varkens en kippen. Het stonk er vreselijk maar we hebben het overleefd. De varkens krijgen de stam vd bananenboom te eten. Alles wordt gerecycled. Deze beesten zaten in ruime hokken en niet vastgebonden zoals we zo vaak hebben gezien hier. Er was ook een zwanger varken die lag ter afkoeling in een laagje (smerig) water.
Verder op de fiets en we stopten bij rijstvelden. Daar moesten we op smalle paadjes tussen de bewateringskanaaltjes balanceren en werd het één en ander verteld. Moeilijk om je evenwicht te houden maar blij dat het droog was anders waren we echt weggegleden. Het was inmiddels vreselijk warm geworden. De zweetdruppels liep iedereen over de rug. Alleen op de fiets kreeg je nog een beetje wind.
Na de rijstvelden daalden we verder af tot we bij een soort tempel kwamen waar een heel grote Banjanboom stond. De wortels waren zo groot dat je erin kon staan. De Banjanboom is een heilige boom maar bij ons gewoon een ficus. (Niet zo groot gelukkig!!!!).
Om een uur of 12 gingen we weer de fiets op (vreselijke fietsen met pijnlijke zadels) en het laatste stukje begon. We moesten als enige hindernis een stuk omhoog fietsen om op een brug te komen. Karin vertelde dat zij altijd naar boven liep. Nou, halverweg moest ik dat ook want mijn fiets stond gewoon stil. Veel te steil. Aaan de overkant van de brug stond het busje op ons te wachten. 4 Stoere mannen zouden nog een klein vervolg van de fietstocht maken. Dat was een half uur klimmen en dalen. Gerard was ook stoer en ging mee, maar de andere 3 waren getraind. Hij kwam kapot aan. Wij wachtten in een Eco restaurant op hen en hebben er heerlijk gegeten.
Eenmaal n het hotel douchen en slapen. Het was veel te warm om buiten te lopen. Rond 6 uur gingen wij pas weer naar buiten, pinnen, koffie kopen, wandelen en lekker gegeten. We waren vroeg terug zodat ik het verhaal van zaterdag er nog op kon zetten.
Morgen vertrekken we rond 9 uur naar Sanur, onze laatste bestemming
-
09 November 2015 - 07:30
Henny:
chapeau voor de fietstocht, het is geen vakantie om uit te rusten -
09 November 2015 - 07:55
Barbara:
Knap hoor allemaal , wanneer gaan jullie nu echt op vakantie, dit is werken.
Nog veel plezier xxx -
09 November 2015 - 12:13
Ans:
Was weer een hele belevenis op de fiets lees ik !!!!!!!!!! En de foto's ook mooi!!Ik ben wel blij dat jullie straks even op adem kunnen komen!! Geniet ze nog van de laatste dagen!Liefs Ans en JP -
09 November 2015 - 13:33
Lineke:
Mooi die rijstvelden. Jullie hebben wat afgeploeterd, maar je ziet toch heel veel moois en ook allemaal verschillende dingen.
Liefs
-
09 November 2015 - 18:50
Lien:
Schitterende lange reisverslagen en prachtige foto's !!!!
De fietstochten zijn ook niet kinderachtig
Nogmaals ik geniet van jullie reisverhalen
Groetjes LIen
-
09 November 2015 - 20:02
Tasha:
Leuke verslagen weer :). Ik zal proberen om jullie in te checken 30 uur vóór vertrek. Ik heb gevraagd of jullie ieder 5 kg baggage extra mee konden nemen. Ze gaan het proberen maar kunnen het niet garanderen helaas. Maargoed, nog ff en mijn mommy is weer thuis (hearteyes)
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
