Half 7 ontbijt, 7 uur op de boot en 7.45 aan de overkant. Door de smog konden we helemaal niets zien. Aan de overkant stonden hele familie's om met de blanda's op de foto te gaan. We zijn op Sumatra bezienswaardigheden haha.
Om 8 uur vertrok onze bus richting west-Sumatra; we moesten ongeveer 250 km rijden, In Nederland is dat niet zo ver maar hier doe je er bijna een hele dag over.
Al na een half uur stopten we bij een ananasplantage waar volgens Karin, onze reisleidster, de lekkerste ananas vandaan kwam. We mochten proeven zoveel we wilden. De vrouw had in no time de ananassen geschild.
Er waren ook koffieplanten, advocado-boom, pommerak (noemen ze hier anders) en slangefruit. Al deze vruchten waren nog niet rijp.

We rijden verder door heel veel dorpjes en langs heel veel sawa's (rijstvelden).

Nog iets over de Altijd huisjes. Overal staan deze huisjes, zelfs midden op de akkerlanden. De Bataks worden niet op een begraafplaats begraven maar mogen bij leven zelf aangeven waar ze willen rusten. Dit zijn dan de "altijd huisjes" (Indonesische naam weet ik niet meer maar zo vertaald).
Meestal liggen er in zo'n huisje verschillende familieleden bij elkaar. Aan cremeren doen ze hier niet en je gaat niet de grond in maar in je laatste huis.
We stoppen bij een grote markt in Berlige (of zo). Na wat gedronken te hebben hadden we een uur om over de markt te lopen. Grote levende vissen, een soort kipcentrifuge waar de kip schoon uit kwam, veel fruit enz. Greet en Gerard hebben nog met een paar vrouwen gedanst op de markt. Was wel grappig.

We rijden weer langs rijstvelden. Afhankelijk van het soort hebben ze 2 of 3 oogsten per jaar. Tussen de bergen moet je vaak over bruggen. Daar kijk je in de diepte. Voor de rest veel haarspeldbochten, pijnlijke oren en wagenziekte bij verschillende van ons.
Om ca 12.45 hebben we geluncht in Tarutang. Het was buffet en niet zo heel erg lekker. De papaja was ook nog lang niet rijp en niet te eten.
Je ziet hier overal vuilnis, ze gooien het gewoon in de tuin of op straat.

Na de lunch rijden we uren over een vreselijke weg vol gaten, berg op, berg af. Soms liggen er enorme rotsblokken of stukken boomstam op de weg maar als je daar 's nachts zou rijden zie je ze niet op tijd. De smog wordt steeds erger.
Je ziet onderweg de vreemdste dingen. Een klein kind met een groot kapmes; jongetjes van een jaar of 12 op de bromfiets; een kabel die gedeeltelijk vlak boven de weg hangt; 5 personen op een bromfiets inclusief een baby; schoolkinderen die boven op de bus zitten enz enz.

We rijden nu door een oerwoud met af en toe een huisje, een steenfabriek of een klein rijstveldje, Na 2 uur een toiletstop gaan we verder richting een moslimdorp Sipirok.
De chauffeurs willen hier absoluut niet stoppen. Ze zijn zelfs bang.

Na ongeveer 3 kwartier zijn we bij ons hotel. Het ligt boven in de bergen maar door de smog zagen we het niet eerder dan dat we daar aankwamen. Volgens Karin moet het ooit een mooi hotel zijn geweest maar dit is vergane glorie. De bedden zijn goed maar daar is alles mee gezegd. We hebben een soort van twee onder een kap huisje, wel grappig.
De tuin is heel erg mooi aangelegd en onderhouden, het restaurant zag er niet uit. Na het eten hebben we nog even wat gedronken met z'n allen. Er was een bandje van 3 man die allemaal verveeld en onderuit gezakt een beetje muziek zaten te maken. Tonny, die zelf gitaar speelt en zingt, zou ze een handje helpen en zong een lied van Elvis Presley.
Was wel leuk. We gingen vroeg naar bed. Het was een heel vermoeiende dag en morgen we weer zo vroeg op voor een nóg langere reis (350 km).